Γεια χαρά.

Γεια χαρά.

Περιπλανήθηκα και περιπλανιέμαι ακόμη, με ήλιο και βροχή, με όμορφες αλλά και άσχημες σκέψεις και συναισθήματα, σε καιρούς ευτυχίας και απογοήτευσης, με παρέα το χαμόγελο ή το δάκρυ, και σ' όλο αυτό το ταξίδι, μια άυλη παρουσία με συντροφεύει..
Άλλοτε παίρνοντας τη μορφή μιας νεράιδας που χτενίζει τον απέραντο ρομαντισμό της κάτω απ' το σεληνόφως και άλλοτε της πεζής πραγματικότητας, που ζωγραφίζεται πάνω σε ταλαιπωρημένα χέρια.. Άλλοτε ξεσπάει με νότες θυμωμένες και ήχους μαγευτικούς και άλλοτε γεννιέται μέσα σε ευγενικούς μοβ στίχους... Αναδύεται μέσα από χρώματα και γραμμές, στέκει υπερήφανη στο κέντρο μιας φωτογραφίας, ταξιδεύει σε χρόνους κι' εποχές και πολιτείες, φορώντας βελούδινα υφάσματα, φτερά, λουλούδια και αγκάθια. Πλέκει με χάντρες τα όνειρά της και τα κοιμίζει με μουσικές.
Η ανάγκη μου λοιπόν ή καλύτερα, η "μηχανική" ενέργεια του σώματος και της ψυχής μου προς Αναζήτηση, με προστάζει να την ακολουθήσω.
Καλό Ταξίδι.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Προς Ευχή.

Κάπου αγαπήθηκα.
Αλλού αγάπησα.
Όσο ακόμη κρατάω,
θ' ακολουθώ τον ίδιο δρόμο.
Δίκαιη να' μαι,
με τις καρδιές των ανθρώπων
που αγαπούν,
δίκαιη,
με την καρδιά μου
που έμαθε ν' αγαπά
αλλού.
Εκεί,
που ίσως δεν υπάρχει..
Εκεί,
που ίσως πάντα
και για πάντα
και ποτέ,
για μια στιγμή
και μιαν αιωνιότητα,
το αλλού
γίνει κάπου
και το εκεί
γίνει εδώ.
Σ' ευχαριστώ,
που την ελπίδα μας χάρισες.
Κι' έτσι,
έχω ακόμη πίστη.
Κι'ακόμη
αγαπώ.