Γεια χαρά.

Γεια χαρά.

Περιπλανήθηκα και περιπλανιέμαι ακόμη, με ήλιο και βροχή, με όμορφες αλλά και άσχημες σκέψεις και συναισθήματα, σε καιρούς ευτυχίας και απογοήτευσης, με παρέα το χαμόγελο ή το δάκρυ, και σ' όλο αυτό το ταξίδι, μια άυλη παρουσία με συντροφεύει..
Άλλοτε παίρνοντας τη μορφή μιας νεράιδας που χτενίζει τον απέραντο ρομαντισμό της κάτω απ' το σεληνόφως και άλλοτε της πεζής πραγματικότητας, που ζωγραφίζεται πάνω σε ταλαιπωρημένα χέρια.. Άλλοτε ξεσπάει με νότες θυμωμένες και ήχους μαγευτικούς και άλλοτε γεννιέται μέσα σε ευγενικούς μοβ στίχους... Αναδύεται μέσα από χρώματα και γραμμές, στέκει υπερήφανη στο κέντρο μιας φωτογραφίας, ταξιδεύει σε χρόνους κι' εποχές και πολιτείες, φορώντας βελούδινα υφάσματα, φτερά, λουλούδια και αγκάθια. Πλέκει με χάντρες τα όνειρά της και τα κοιμίζει με μουσικές.
Η ανάγκη μου λοιπόν ή καλύτερα, η "μηχανική" ενέργεια του σώματος και της ψυχής μου προς Αναζήτηση, με προστάζει να την ακολουθήσω.
Καλό Ταξίδι.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Ο τραγικός άνεμος


Είμαι ο τραγικός άνεμος. 
Ασάλευτος, βουβός και εγκλωβισμένος
σε μιαν υπόσχεση μακρινή
στη Δύση του Κόσμου.
Στροβιλίζομαι γύρω
από τη φιγούρα της ύπαρξής μου
και το μόνο ταξίδι είναι
εντός μου.

Είμαι ο τραγικός άνεμος.
Έχω χτίσει μια κρυψώνα
και μέσα εκεί φυσάω
το ουρλιαχτό μου τις νύχτες
και ανακατεύω 
μουσικές 
επιθυμίες
και ανάσες.
Στο φως της μέρας  βγαίνω
δειλά να σηκώσω 
ένα μικρό σύννεφο σκόνης
εκεί
που τα βήματά σου
χάραξαν

όπως στην καρδιά μου η ματιά σου

τα αρχικά μιας ζωής
άγνωστης, γνωστής
άμοιρης ίσως
και μοιραίας..

Είμαι ο τραγικός άνεμος.
Μου 'δωσες να 'χω
όνομα και μορφή
και δεν αρνήθηκα.

Είμαι ο τραγικός άνεμος.
Χωρίς πνοή.  
Ασάλευτος. Βουβός.
Εγκλωβισμένος.

Τραγικός.