Γεια χαρά.

Γεια χαρά.

Περιπλανήθηκα και περιπλανιέμαι ακόμη, με ήλιο και βροχή, με όμορφες αλλά και άσχημες σκέψεις και συναισθήματα, σε καιρούς ευτυχίας και απογοήτευσης, με παρέα το χαμόγελο ή το δάκρυ, και σ' όλο αυτό το ταξίδι, μια άυλη παρουσία με συντροφεύει..
Άλλοτε παίρνοντας τη μορφή μιας νεράιδας που χτενίζει τον απέραντο ρομαντισμό της κάτω απ' το σεληνόφως και άλλοτε της πεζής πραγματικότητας, που ζωγραφίζεται πάνω σε ταλαιπωρημένα χέρια.. Άλλοτε ξεσπάει με νότες θυμωμένες και ήχους μαγευτικούς και άλλοτε γεννιέται μέσα σε ευγενικούς μοβ στίχους... Αναδύεται μέσα από χρώματα και γραμμές, στέκει υπερήφανη στο κέντρο μιας φωτογραφίας, ταξιδεύει σε χρόνους κι' εποχές και πολιτείες, φορώντας βελούδινα υφάσματα, φτερά, λουλούδια και αγκάθια. Πλέκει με χάντρες τα όνειρά της και τα κοιμίζει με μουσικές.
Η ανάγκη μου λοιπόν ή καλύτερα, η "μηχανική" ενέργεια του σώματος και της ψυχής μου προς Αναζήτηση, με προστάζει να την ακολουθήσω.
Καλό Ταξίδι.

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

11/02/2011 - Απλότητα

 Ό,τι κι' αν έζησα, τη μέρα αυτή που πέρασε, τίποτα δεν άξιζε τόσο, όσο το άστρο που κοιτάζω τη στιγμή αυτή.
 Τώρα, έχω όλες τις απαντήσεις, σε όσα διερωτήθηκα σήμερα. Τώρα, νοιώθω στην καρδιά και έχω στο πρόσωπό μου το χαμόγελο, που σήμερα μου 'λειπε κι' αναζητούσα.
 Δεν είναι πάντα οι άνθρωποι ικανοί να μας δείξουν την ευτυχία, ακόμη κι' αν οι άνθρωποι αυτοί μας αγαπούν και τους αγαπάμε..
 Αρκεί, μια στιγμή ταύτισης με το "Όλον" και ξαφνικά, όλα αστράφτουν ευγενικά και γενναιόδωρα μέσα μας.
 Δεν έχει σημασία, αν το άστρο-δάσκαλός μου, είναι μακρινό και αχανές. Στον ουρανό μου, είναι μια τόσο δα μικρή, απαστράπτουσα φιγούρα, που δίνει τον καλύτερό της εαυτό. Δεν γνωρίζω το όνομά του κι' ούτε θα ψάξω στους χάρτες μου να το βρω.
 Για μένα, έγινε ο φίλος μου και απλά, πολύ απλά, θα πω "Ευχαριστώ" και "Καληνύχτα.."